เมื่อมาวินเป็นลมพิษ

ปิดเทอมนี่ดีจริงๆ ได้คุยกับหม่าม๊าบ๊อยบ่อย :)

หลังจากที่เจ้าหลานตัวแสบไปโรงเรียนได้ 1 วัน ก็เกิดอาการลมพิษขึ้น วันศุกร์แทนที่จะได้ไปโรงเรียนมาวินเลยต้องไปหาหมอแทน ถึงจะมีผื่นขึ้นตัวแต่มาวินก็ไม่งอแงเลย (คำชื่นชมจากปากคุณยายผู้รักหลานสุดชีวิต) คุณหมอบอกว่าให้สังเกตดูว่ามาวินมีโอกาสจะแพ้อะไรบ้าง จนถึงตอนที่คุยกับเราหม่าม๊าก็ยังคงนึกไม่ออกว่ามาวินแพ้อะไร เพราะไม่ว่าจะอาหารการกิน หรือเล่นที่บ้าน มาวินก็อยู่ในสิ่งแวดล้อมเดิมๆ ไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่ออกมา ช่วงนี้เลยต้องใส่ใจรายละเอียดการกิน เล่น ของมาวินมากหน่อยล่ะมั๊ง (คือคุณยายและอี๊เฟี๊ยตเป็นคนสังเกตสินะ ขออภัยที่ข้าพเจ้าไม่สามารถช่วยเหลือใด ๆ ได้)

จบเรื่องมาวินเป็นลมพิษ ก็ต้องเป็นเรื่องความน่ารักน่าชังของเจ้าหลานตัวแสบที่คุณยายเก็บมาเล่าให้ฟังเสมอ ๆ รอบนี้เล่าให้ฟังว่าวันก่อนตอนที่จะพามาวินออกบ้าน มาวินหันไปหาป้าอ้อม (คนที่จ้างมาช่วยดูแลป่ะป๊าเรา) แล้วพูดว่า "ป้าอ้อม take care big papa" ซึ่งหมายถึงให้ป้าอ้อมดูแลอากงด้วยนะ (มาวินเรียกอากงของเธอว่าบิ๊กป่ะป๊ะจ้ะ) เออ คิดได้ไงนะหลานเรา (-"-) พอพูดแบบนี้ปุ๊บคุณยายก็ชอบอกชอบใจว่าเจ้าตัวแสบนี่ช่างคิดช่างพูดจริง ๆ (ขวัญใจคุณยายล่ะเนอะ)

เราเพิ่งรู้เหมือนกันว่ามาวินหวงทั้งคุณยาย ทั้งบิ๊กป่ะป๊า ตอนที่คุณยายต้องไปเจาะเลือดเพื่อเตรียมตัวไปหาหมอ มาวินก็เข้าไปด้วย คุณยายบอกให้มาวินสวัสดีพี่ๆ เจ้าหน้าที่ มาวินก็ทำเฉย ทำหน้างง ๆ แต่พอเจ้าหน้าที่จับแขนคุณยายเตรียมจะเจาะเลือดเท่านั้นแหล่ะ เจ้าตัวแสบแหกปากดังลั่นพร้อมยกมือไหว้บอกสวัสดีครับ ๆ ๆ ไม่หยุดไม่หย่อน เอาซะจนเจ้าหน้าที่เจาะเลือดไม่ได้ ต้องให้อี๊เฟี๊ยตอุ้มออกไปนอกห้อง (มาถึงตรงนี้คุณยายก็ซาบซึ้งคิดว่าหลานคงไม่อยากให้ใครมาทำให้คุณยายเจ็บจ้ะ) และอีกครั้งตอนที่พยาบาลมาเปลี่ยนสาย feed อาหารให้ป่ะป๊า เจ้าตัวแสบเห็นเข้าก็แหกปากร้องไห้อีกเหมือนเดิม ถึงแม้คราวนี้ไม่ได้ยกมือไหว้ปลก ๆ แต่เสียงร้องไห้ของเจ้าตัวแสบก็ยังคงทำให้ผู้ใหญ่ต้องอุ้มออกไปนอกห้องอยู่ดี (-..-)v

นี่คือโทรไปคุยกับหม่าม๊าทีไร หนีไม่พ้นเรื่องหลานรักประจำบ้านทู้กที :)