Thursday, May 23, 2013

เมื่อมาวินไปโรงเรียน

23 พ.ค. 2556 หลานชายข้าพเจ้าไปโรงเรียนวันแรก เจ๊เฟี๊ยตรายงานว่า ไปได้ครึ่งวันก็ร้องไห้หาคุณยาย ที่บ้านจึงไปรับกลับบ้าน -จบ-



เจ้าเด็กติดยาย (-*-") เจ้าเด็กขี้อ้อน (-...-)v


อัพเดตข้อมูลจากแม่โอ (23 พ.ค. 2556) ได้ความว่าวันจันทร์คุณยายจะตามไปให้กำลังใจถึงโรงเรียนเลยทีเดียว เพราะกลัวมาวินจะรู้สึกว่าตัวเองโดนทิ้ง นี่รักหลานมากถึงขนาดนี้เลยนะ :)

นอกจากนี้ยังมีการซื้อกระเป๋าเป้ใบใหม่ เพื่อจูงใจความรู้สึกในการอยากไปโรงเรียนอีกด้วย จ้ะ
วันนี้ (28 พ.ค. 2556) ข้าพเจ้าอยากรู้ว่ากระเป๋าใบใหม่จะช่วยให้หลานข้าพเจ้ามีความสุขกับการไปโรงเรียนบ้างมั๊ย .. ซึ่งพบว่า ...

กระเป๋าไม่ช่วยอะไร แถมโรงเรียนก็ห้ามคุณยายไปอยู่ด้วยแล้วจ้า / จบข่าว 



Monday, May 13, 2013

Somebody sweet to talk to


อัลบั้มใหม่ของวง She&Him : Volume3

ช่วงนี้ฟังอัลบั้มนี้วนไปวนมา  ชอบ Zooey มากฮ่ะ




Wednesday, May 1, 2013

What fuels your life?

ข้าพเจ้าเป็นแฟนคลับงานเขียนของคุณตุ๊ก วิไลรัตน์ เอมเอี่ยม (บ.ก. a day Bulletin, free copy ที่มีเรื่องเจ๋งๆ ให้อ่านบ่อยๆ) ถึงขั้นที่ต้องตามอ่าน Editor's note ทุกฉบับจาก app adb ใน iPad :]

ฉบับที่ 247 เป็นเรื่อง Wish You Live with Passion ซึ่งพูดถึงชีวิตที่ขาด passion (ในที่นี้เค้าหมายถึง ความรัก ความปราถนา ในการทำอะไรสักอย่าง) นี่จะทำให้การใช้ชีวิตเป็นเรื่องน่าเบื่อหน่าย การตื่นนอนขึ้นมาในแต่ละวัน คงดูยากลำบาก และเหี่ยวเฉาเหลือเกิน ซึ่งข้าพเจ้าเข้าใจอารมณ์แบบนี้นะ จริงๆ แล้วเข้าใจมาหลายปีแล้วด้วย ตั้งแต่ช่วงที่ได้มาเป็นอาจารย์มาพักนึง เรารู้สึกว่าเรามาถึงจุดที่อยากเป็นแล้ว (ตอนนั้นเป้าหมายในชีวิต คือ ได้สอนหนังสือ) ชีวิตช่วงนั้นดูไม่ค่อยสดใส ต่างจากช่วงที่ยังไม่ได้เป็นแล้วเพียรพยายามจะไปถึงจุดนั้นให้ได้ พอไปถึงในสิ่งที่เราคิดว่าเป็นจุดหมายแล้ว มันก็เหมือนกับ โอเค จบ พร้อมตาย ไรงี้ ซึ่งตอนนี้ย้อนกลับไปคิดแล้วรู้สึกว่าบ้ามาก -..-  ที่คิดอะไรได้แค่นั้น 

ตอนนั้นจุดเปลี่ยนคือ มานั่งคิดว่าได้สอนหนังสือแล้วไงต่อฟระ นี่เราไม่คิดต่อเลยเหรอว่าจะทำให้มันดีได้ยังไง เลยตั้งเป้าหมายใหม่อีกว่า เออ คราวนี้เป็นอาจารย์ที่แบบไม่ให้ใครมาด่าได้ นี่ต้องเป็นยังไง (ซึ่งความจริงแล้ว อาจมี นศ. หลายคนแอบด่าอยู่ แต่เราไม่รู้ งี้) นั่นแหล่ะ หลังจากนั้นเลยมีชีวิตชีวาในการใช้ชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง ย้อนกลับไปคิดถึงตอนที่ชีวิตเหี่ยวเฉา แล้วก็ยังขำในความโง่และความบ้าของตัวเองอยู่ดีนะ 

ถามว่ายังมีอารมณ์ที่ขาด passion ในชีวิตอยู่มั๊ย ก็ตอบว่ามีอยู่เรื่อยๆ ยิ่งช่วงที่มาเรียน ป.เอก นี่เข้ามาบ่อยมาก (การเรียน ป.เอก เป็นอีกจุดเปลี่ยนหนึ่งในชีวิตของเราเหมือนกัน ซึ่งยังไม่อยากบ่น ณ ตอนนี้) เคล็ดลับก็คือ เมื่อไหร่ที่รู้สึกแย่ และเหี่ยวเฉา นี่ต้องรีบทบทวนว่า เฮ้ย ทำอะไรอยู่ ทำไปเพื่ออะไร ประมาณว่า cheer up ตัวเองขึ้นมานั่นแหล่ะ ไม่งั้นเดี๋ยวได้อยู่แบบแกนๆ แล้วจะยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ 

พอนึกถึงพลังในการใช้ชีวิต เราก็ไปนึกถึงรูปที่เคยโพสต์ใน FB รูปนึง เราใส่ caption ว่า "What fuels your life?" สนุกตรงที่มีคนมาตอบว่าพลังชีวิตของเค้าคืออะไร :]  บ้างก็ว่าความรัก บ้างก็ว่าครอบครัว และบ้างก็ว่าสปิริต ที่ว่ามาทั้งสามอย่างมันก็ช่วยเติมพลังชีวิตให้เรานะ และตอนนี้เราคิดว่าอีกหนึ่งขุมพลังในชีวิต ก็คือ ความปราถนาที่จะทำอะไรสักอย่างให้มันสำเร็จ หรือ passion นั่นแหล่ะ 


บางทีความยาก (และอาจมีความสนุกไปในตัว) คือ การตามหา passion ของตัวเองนะ ว่าเราคลั่งไคล้อยากจะทำอะไรในชีวิต ^^

What's your passion? What fules your life?

ป.ล. ถ้าใครอยากอ่าน Editor's note ของ  adb ฉบับ 247 เชิญตามนี้ ฮ่ะ