เมื่อมาวินเป็นลมพิษ

ปิดเทอมนี่ดีจริงๆ ได้คุยกับหม่าม๊าบ๊อยบ่อย :)

หลังจากที่เจ้าหลานตัวแสบไปโรงเรียนได้ 1 วัน ก็เกิดอาการลมพิษขึ้น วันศุกร์แทนที่จะได้ไปโรงเรียนมาวินเลยต้องไปหาหมอแทน ถึงจะมีผื่นขึ้นตัวแต่มาวินก็ไม่งอแงเลย (คำชื่นชมจากปากคุณยายผู้รักหลานสุดชีวิต) คุณหมอบอกว่าให้สังเกตดูว่ามาวินมีโอกาสจะแพ้อะไรบ้าง จนถึงตอนที่คุยกับเราหม่าม๊าก็ยังคงนึกไม่ออกว่ามาวินแพ้อะไร เพราะไม่ว่าจะอาหารการกิน หรือเล่นที่บ้าน มาวินก็อยู่ในสิ่งแวดล้อมเดิมๆ ไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่ออกมา ช่วงนี้เลยต้องใส่ใจรายละเอียดการกิน เล่น ของมาวินมากหน่อยล่ะมั๊ง (คือคุณยายและอี๊เฟี๊ยตเป็นคนสังเกตสินะ ขออภัยที่ข้าพเจ้าไม่สามารถช่วยเหลือใด ๆ ได้)

จบเรื่องมาวินเป็นลมพิษ ก็ต้องเป็นเรื่องความน่ารักน่าชังของเจ้าหลานตัวแสบที่คุณยายเก็บมาเล่าให้ฟังเสมอ ๆ รอบนี้เล่าให้ฟังว่าวันก่อนตอนที่จะพามาวินออกบ้าน มาวินหันไปหาป้าอ้อม (คนที่จ้างมาช่วยดูแลป่ะป๊าเรา) แล้วพูดว่า "ป้าอ้อม take care big papa" ซึ่งหมายถึงให้ป้าอ้อมดูแลอากงด้วยนะ (มาวินเรียกอากงของเธอว่าบิ๊กป่ะป๊ะจ้ะ) เออ คิดได้ไงนะหลานเรา (-"-) พอพูดแบบนี้ปุ๊บคุณยายก็ชอบอกชอบใจว่าเจ้าตัวแสบนี่ช่างคิดช่างพูดจริง ๆ (ขวัญใจคุณยายล่ะเนอะ)

เราเพิ่งรู้เหมือนกันว่ามาวินหวงทั้งคุณยาย ทั้งบิ๊กป่ะป๊า ตอนที่คุณยายต้องไปเจาะเลือดเพื่อเตรียมตัวไปหาหมอ มาวินก็เข้าไปด้วย คุณยายบอกให้มาวินสวัสดีพี่ๆ เจ้าหน้าที่ มาวินก็ทำเฉย ทำหน้างง ๆ แต่พอเจ้าหน้าที่จับแขนคุณยายเตรียมจะเจาะเลือดเท่านั้นแหล่ะ เจ้าตัวแสบแหกปากดังลั่นพร้อมยกมือไหว้บอกสวัสดีครับ ๆ ๆ ไม่หยุดไม่หย่อน เอาซะจนเจ้าหน้าที่เจาะเลือดไม่ได้ ต้องให้อี๊เฟี๊ยตอุ้มออกไปนอกห้อง (มาถึงตรงนี้คุณยายก็ซาบซึ้งคิดว่าหลานคงไม่อยากให้ใครมาทำให้คุณยายเจ็บจ้ะ) และอีกครั้งตอนที่พยาบาลมาเปลี่ยนสาย feed อาหารให้ป่ะป๊า เจ้าตัวแสบเห็นเข้าก็แหกปากร้องไห้อีกเหมือนเดิม ถึงแม้คราวนี้ไม่ได้ยกมือไหว้ปลก ๆ แต่เสียงร้องไห้ของเจ้าตัวแสบก็ยังคงทำให้ผู้ใหญ่ต้องอุ้มออกไปนอกห้องอยู่ดี (-..-)v

นี่คือโทรไปคุยกับหม่าม๊าทีไร หนีไม่พ้นเรื่องหลานรักประจำบ้านทู้กที :)

เมื่อมาวินคิดถึงโรงเรียน

วันนี้คุยกับหม่าม๊า ถามม๊าว่ามาวินไปโรงเรียนรึยังเพราะตอนป่วยหยุดโรงเรียนไปเป็นอาทิตย์เลย ม๊าบอกว่าไปมาแล้วและให้ทายว่ามาวินร้องไห้รึเปล่า เราบอกว่าชัวร์สิ ได้หยุดอยู่บ้านมาตั้งนานสงสัยวันนี้ร้องไห้โรงเรียนแตกแน่ๆ ม๊าบอกว่าผิดจ้า มาวินคิดถึงโรงเรียนมาหลายวันแล้ว บ่นว่า miss teacher Mickey, want to play with my friends เราแบบ เฮ้ย เกมพลิกจริงๆ ม๊าบอกว่าใคร ๆ ก็ทายว่ามาวินต้องร้องไห้หนัก แต่ผิดคาดกันทุกคนจ้า

นี่ถือเป็นหนึ่งในพัฒนาการในการไปโรงเรียนของมาวินเลยนะ สงสัยจะเริ่มชินแล้ว ม๊าบอกอีกว่าสงสัยอยู่บ้านนานเกินเลยเบื่อ ไม่มีอะไรทำ เห็นว่าคิดถึงโรงเรียน คิดถึงเพื่อนๆ และคิดถึงป้าหล้า (แม่ครัวของโรงเรียนที่พูดภาษาอังกฤษเป็นไฟ) วันนี้เธอเลยมีความสุขกับการไปโรงเรียนมากจ้ะ ถึงแม้ว่าตอนไปส่งที่โรงเรียนจะหน้าเสียนิดนึงแต่ก็ไม่ร้องไห้นะ :)

เจ๊เฟี๊ยตเล่าให้ฟังว่ามาวินได้ศัพท์ภาษาอังกฤษจากโรงเรียนเยอะอยู่เหมือนกัน ตอนที่โรงเรียนสอนศัพท์ด้านซ้าย ด้านขวา เธอก็มาพูดให้ฟัง left-right ซ้าย-ขวา งี้ เออ ให้เด็กๆ ไปเรียนโรงเรียนสองภาษานี่ก็ดีเนอะ ดูเด็กจะเรียนรู้ได้เร็วดี (ไม่เหมือนเราที่ไม่เอาไหนกับภาษาเอาซะเลย -*-")

นอกจากนี้วันนี้อี๊เฟี๊ยตเลยซื้อของเล่นให้มาวินเพิ่มมาอีก (บ้านนี้รักหลานจริงๆ แจ้) เป็นตัวหนังสือ ABC (ซึ่งข้าพเจ้าก็ยังไม่เห็นหน้าตา) และยังมีตัวเลขแถมเครื่องหมายบวก ลบ คูณ หาร ให้อีก (-...-)v สมกับที่รักของทุกคนในบ้านจริง ๆ :D

ตอนเราโทรไปนี่มาวินหลับปุ๋ยไปแล้ว วันนี้เลยได้คุยกับม๊ากับเจ๊เฟี๊ยตเท่านั้น แต่แค่นี้ก็ดีแล้วแหล่ะ ความจริงวันนี้ที่โทรไปเพราะอยากเห็นหน้าม๊าเท่านั้นแหล่ะ .. คิดถึง

เมื่อมาวินป่วย

ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา (5 - 10 ส.ค.) มาวินไม่สบาย เป็นไข้ ตัวร้อนจัดจนที่บ้านกลัวว่าจะเป็นไข้เลือดออก เลยพาเจ้าตัวแสบไปหาหมอ คุณหมอบอกว่าเบื้องต้นแล้วยังไม่น่าจะใช่ แต่ถามว่ามีโอกาสเป็นมั๊ยก็ยังมีโอกาสเป็นเหมือนกัน คุณหมอจึงจ่ายยาลดไข้มาให้ทานแล้วรอดูอาการต่อไป

ช่วงแรกๆ ก็ทานยาลดไข้ทุก 6 ชั่วโมง แต่บางวันที่ไข้ขึ้นสูงมากๆ ก็ให้ทานยาลดไข้ทุก 4 ชั่วโมง หม่าม๊าเล่าให้ฟังว่าตอนกลางคืนเวลาไข้ขึ้นสูงมาวินนอนไม่หลับแต่ก็ไม่งอแง นอนอยู่ข้างๆ ยายแล้วก็เรียกหายาย พอเบื่อๆ ก็นอนร้องเพลง ABC วนไปวนมาให้ยายฟัง (ยายบอกว่านี่ไม่รู้ว่าใครปลอบใครให้หลับกันแน่) พอเวลายาลดไข้เริ่มออกฤทธิ์ เจ้าตัวแสบรู้สึกสบายตัวขึ้น ก็หันไปบอกคุณยายว่า รักยาย ๆ เล่นอ้อนกันแบบนี้ทำเอาคุณยายน้ำตาร่วง :)

ผ่านไปไม่กี่วัน เจ้าตัวแสบก็มีผื่นขึ้นใต้ตา ตอนแรกผู้ใหญ่ก็สันนิษฐานว่าโดนมดกัด หรือว่าเอามือไปข่วนรึเปล่า พอพาไปหาคุณหมอ คุณหมอบอกว่านี่เป็นผื่นแพ้ สงสัยจะแพ้น้ำตาหรือแพ้เหงื่อ ช่วงไม่สบายเวลาร้องไห้แล้วเอามือป้ายบ่อยๆ เลยอาจทำให้เป็นผื่นได้ หมอก็ให้ยามาทา พอไข้เริ่มลด ผื่นก็เริ่มดีขึ้นตามลำดับด้วยเหมือนกัน หม่าม๊าบอกว่ารอบนี้นี่มาวินป่วยหนักที่สุดตั้งแต่เกิดมาเลยนะ

แต่ถึงจะป่วย จะผื่นยังไง เวลาข้าพเจ้าโทรไปคุยด้วยก็ยังเห็นเจ้าหลานชายกระโดดโลดเต้น เริงร่าได้อยู่ดี แถมวันนี้เธอคุยกับตุ๊กตาหมีพูห์แล้วยกมือไหว้ซะงามงดเลย (ทีกับอาอี๊นี่บอกให้สวัสดีทีไรทำเป็นไม่ได้ยินทู้กที) ป่วยทีนึงคนก็เป็นห่วงกันทั้งบ้านเลยนะเจ้าตัวแสบ ;)