คุณธรรมนำความรู้ vs. ความรู้คู่คุณธรรม

มีอยู่ครั้งหนึ่งเคยได้ยินมาว่านโยบายในการพัฒนานักศึกษาที่ได้รับมา จะต้องพัฒนานักศึกษาให้มี "คุณธรรมนำความรู้" ตอนนั้นมีการนำเรื่องนี้มาเป็นประเด็นในแก็งค์อาจารย์ว่าเราควรพัฒนาให้ นศ. เป็นผู้มีคุณธรรมนำความรู้ จริงหรือ?

"ถ้าเป็นคนดีแต่โง่ นั่นมันดีแล้วหรือ?" ใครสักคนในกลุ่มถามขึ้นมา
"ถ้านศ.ของเรา ตั้งใจทำงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริต แต่คำนวณการรับน้ำหนักของตึกผิดพลาด นั่นจะเป็นวิศวกรที่ดีหรือ?"

ถ้าอย่างนั้น นักศึกษาควรจะต้องเป็นคนเก่ง มากกว่ามีคุณธรรม งั้นหรือ ??

คำตอบก็คือ ไม่ เพราะคนเก่งที่ไม่มีคุณธรรมนั้น น่ากลัวยิ่งกว่า เค้าอาจจะสามารถเบียดเบียน เอาเปรียบสังคมได้มากกว่า

บทสรุปของวงสนทนาวันนั้น จบลงที่เราจะต้องพัฒนานักศึกษาของเราให้ "มีความรู้คู่คุณธรรม" คงไม่สามารถมีอะไรนำอะไรได้ ทั้งสองอย่างต้องมีดีควบคู่กันไป

เมื่อคืนนั่งดูจงกลกิ่งเทียน ละครช่อง 3 กับหม่าม๊า ทำให้มั่นใจในข้อสรุปนี้อีกครั้ง ตอนที่เจ้าย่าบัวละวงจะมอบสูตรยาอายุวัฒนะให้กับนางเอก เจ้าย่าบอกว่านางเอกต้องให้สัญญา 2 ข้อ นั่นคือ ตอนที่จะหาผู้สืบทอดความลับนี้จะต้อง 1. มอบให้กับคนดี เพราะถ้าคนไม่ดีได้ไปก็มีแต่จะทำให้เค้ามีเวลาทำชั่วได้มากขึ้น และ 2. จะต้องไม่มอบให้กับคนโง่ เพราะคนโง่ได้ของดีไป ก็เอาไปใช้ให้เกิดประโยชน์ไม่ได้ .....

แสดงว่าบัณฑิตที่ดีนั้นจะต้องเป็นคนดี (มีคุณธรรม) และ ฉลาด (ไม่โง่) ถึงจะก่อประโยชน์ให้กับประเทศชาตินั่นเอง

(^_____________________^)