ป๊ะป๋า ไอเลิฟยู

กว่าเจ๊เฟี๊ยตจะเล่น skype ก็เนิ่นนานโขอยู่ แต่เล่นช้ายังดีกว่าไม่เล่นนะจ๊ะ ;) วันนี้ได้คุย skype กับเจ๊เฟิี๊ยตเป็นครั้งแรก ดีใจมากๆ เพราะว่าปกติคุยกับม๊า ม๊าก็อยู่ที่คอนโด ไม่ได้เห็นหน้าป๊า หรือว่าอาม่าเลย
ถือว่าวันนี้สาลินีโชคดีประมาณ 4 ชั้น ได้คุยกับเจ๊เฟี๊ยต ป่าป๊า อาม่า แม่โอ ครบเซ็ต :)))

วันนี้พอเห็นหน้าป๊า น้ำตาเจ้ากรรมจะไหลให้ได้ ความจริงแล้วก็ถามข่าวคราวจากม๊ามาโดยตลอด ว่าป๊าเป็นไงบ้าง สบายดีมั๊ย ส่งโปสการ์ดกี่ใบ ๆ ไปให้ ก็ไม่รู้ว่าป๊าจะดีใจรึเปล่า จนวันนี้ได้เห็นหน้าป๊า ถึงได้รู้ว่าไอ่เจ้าเวลาเกือบ 7 เดือน ที่เคยคิดมาโดยตลอดว่าผ่านไปไวอย่างกับโกหก มันไม่ได้ไวอย่างที่คิดเลย มันเนิ่นนานจนคิดว่า โหหหห นี่ไม่ได้เห็นหน้าป๊ามานานแค่ไหนแล้วเนี่ย ป๊าไม่ได้ยินเสียงเรามานานแค่ไหนแล้วนะ เห็นแล้วอยากกจะกลับไปกอด ไปหอมแก้มป๊าซะตอนนั้นให้ได้ ได้แต่บอกป๊าว่าเราสบายดี ไม่ได้หักโหมเลย พักผ่อนเต็มที่ อ้วนจนแก้มจะแตกอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ ไม่อยากให้ป๊าเป็นห่วง ให้เราเป็นห่วงป๊าอย่างเดียวก็พอแล้ว คุยไปน้ำตาจะไหลไป จนเจ๊เฟี๊ยตต้องบอกว่าไม่ต้องร้อง ฮ่าๆๆๆ เมื่อก่อนขี้แยยังไง แก่มาก็ยังไม่เปลี่ยนอยู่ดี เห็นอย่างนี้แล้ว อยากรีบๆ จบไวๆ ซะงั้น เฮ้อออออ คิดถึงทุกคนที่เชียงใหม่จริงๆ T^T

ป๊ะป๋า นี่เราเจอหน้ากันครั้งแรกในรอบ 7 เดือนนะ :))

Postcard for my Super Papa

โปสการ์ดสำหรับป๊า ในรอบสามชาติครึ่ง :P